منطقه برداشت: در تولید عسل ارگانیک، کندوها باید در مناطقی باشند که تا شعاع پرواز زنبورها (معمولاً ۳ کیلومتر) پوشش گیاهی، طبیعی و غیر آلوده باشد.
عدم استفاده از داروهای شیمیایی: در زنبورداری ارگانیک، کنترل بیماری ها با استفاده از روش های طبیعی و داروهای گیاهی مانند اسید فرمیک، اسید اگزالیک و اسانس های گیاهی صورت می گیرد. این ترکیبات طبیعی برای مقابله با کنه واروآ، بیماری های قارچی و باکتریایی به کار می روند و در فهرست مواد مجاز ارگانیک قرار دارند.
تغذیه طبیعی زنبورها: در این روش، به زنبورها به هیچ عنوان شربت شکر یا محلول های تغذیه ای داده نمی شود.
فرآیند برداشت و بسته بندی: از تجهیزات سالم و پاکیزه استفاده میشود و عسل ها حرارت زیاد نمی بینند تا آنزیم ها و مواد مفید عسل حفظ شود.
ارزش غذایی بالا: به دلیل اینکه عسل ارگانیک بر خلاف بسیاری از عسل های پاستوریزه حرارت داده نمیشود و همچنین بدلیل عدم استفاده از افزودنی های شیمیایی، بسیاری از ترکیبات فعال عسل ارگانیک مانند آنزیم های گلوکز اکسیداز، اینورتاز، دیاستاز و مقادیر قابل توجهی از ویتامین های گروه B حفظ می شوند. این ترکیبات در فرآیند گوارش، تبدیل قندها و کاهش استرس اکسیداتیو نقش مهمی ایفا می کنند.
فاقد باقی مانده های شیمیایی: در عسل ارگانیک، احتمال وجود باقی مانده های دارویی مانند تتراسایکلین، استرپتومایسین و یا سموم کشاورزی نظیر نئونیکوتینوئیدها به صفر نزدیک است. این موضوع به ویژه برای کودکان، زنان باردار و بیماران مزمن اهمیت دارد.
سازگار با محیط زیست: زنبورداری ارگانیک مبتنی بر اصول agroecology است و با پرهیز از کودهای نیتروژنی، آفت کش های مصنوعی و تخریب زیستگاه ها، در حفظ اکوسیستم های طبیعی و گرده افشان های وحشی نقش دارد.
سرشار از آنتی اکسیدان های طبیعی: پژوهش ها نشان می دهد که عسل های ارگانیک، به ویژه انواع تیره رنگ، حاوی غلظت بیشتری از ترکیبات آنتی اکسیدانی مانند کوئرستین، گالیک اسید و کافئیک اسید هستند که با کاهش التهاب های مزمن، افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسما و کاهش خطر بیماری های قلبی و دژنراتیو همراه اند. این ترکیبات با کاهش التهاب، تقویت سیستم ایمنی و کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی در ارتباط هستند.
